sábado, 26 de novembro de 2016


Perviven as sinais que despexan as sombras. Os dedos percorren o surcos do tempo e atopamos o sentido da nosa permanencia.




                                                    

Publicado por ás
Etiquetas:

2 comentarios:

  1. mariolanovembro 29, 2016

    Fermosísimas palabras. Poido imaxinar ese amonite abrazando o paso do tempo. bicos.

    ResponderEliminar
  2. barrincoianovembro 29, 2016

    Nese tempo deitado nas pedras que sempre nos abraza.
    Gracias pola túa compañía, Mariola.
    Bicos

    ResponderEliminar

Subscribirse a: Publicar comentarios (Atom)