Ángeles buenos o malos,
que no sé,
te arrojaron en mi alma.
Sola,
Sin muebles y sin alcobas,
deshabitada.
De rondón, el viento hiere
las paredes,
las mas finas, vítreas láminas.
Humedad. Cadenas. Gritos.
Ráfagas.
Te pregunto:
¿Cuándo abandonas la casa,
dime,
qué ángeles malos, crueles,
quieren de nuevo alquilarla?
Dímelo.
Rafael Alberti
Bos días Balbi, pasaba a desexarche un bo Nadal e que os teus musas sigan inspirándoche para que podamos seguir gozando dos teus sentimentos que nos mostras a través dos teus pinceles.
ResponderEliminarAbraciños
Agradezo infinito ese bon desexo. Que a inspiración te siga acompañando tamén a ti Raraher, isa grande aliada que nos leva da man a ese outro espacio intemporal onde hai tantos territorios por descubrir, ese espacio que podemos percorrer con solo abrir as portas da percepción.
ResponderEliminarAbrazos e un Bon Nadal
Que fermosura de cadro! Con esas cores verdes e amarelas tan refrescantes e tranquilizadoras, como o soño que está a disfrutar esta muller(maravillosa) coa sua cara plácida. Trasmite moi ben esa sensación. A cor azul tamén da neste caso calma e pon a nota refrescante. A miña mirada descansa nestas cores.
ResponderEliminarSempre me animan as túas verbas alentadoras.
ResponderEliminarAndo a pasar estas datas con reflexión, mirando os pasos do ano entrante decidida pero con cautela ao mesmo tempo :)
Desexo que ti andes a disfrutar deste tempo e recibindo o 2017 con ledicia e moito ánimo.
Bicos